fēng yǔ zhōng wàng xiá kǒu zhū shān qí shén xì zuò duǎn gē
风雨中望峡口诸山奇甚戏作短歌
bái yán chì jiǎ tiān xià xióng, bá dì tū wù mó cāng qióng, lǐn rán měng shì fǔ cháng jiàn, kōng yǒu háo jiàn wú yōng róng, bù lìng qì xiàng shǎo tíng chù, cháng hèn tiān dì wú quán gōng.
白盐赤甲天下雄，拔地突兀摩苍穹，凛然猛士抚长剑，空有豪健无雍容，不令气象少渟滀，常恨天地无全功。
jīn zhāo hū wù shǐ tàn xī, miào chù yuán zài yān yǔ zhōng, dà yīn shā qì héng cǎn dàn, yuán huà biàn tài hán kōng méng, zhèng rú qí cái yù shì jiàn, píng rì nǎi yǔ cháng rén tóng.
今朝忽悟始叹息，妙处元在烟雨中，大阴杀气横惨澹，元化变态含空蒙，正如奇材遇事见，平日乃与常人同。
ān dé zhū lóu gāo bǎi chǐ, kàn cǐ jí yǔ chuī héng fēng.
安得朱楼高百尺，看此疾雨吹横风。
