shū tàn
书叹
yè shēn qīng dēng gěng chuāng fēi, lǎo wēng zhì zǐ qióng xiāng yī.
夜深青灯耿窗扉，老翁稚子穷相依。
jī yán bù gěi tuō sù fàn, bù hè jǐn yǒu xuán chún fāng, ǒu rán dé ròu sī gòng bǎo, wú ér kǔ ràng bù rěn wéi.
齑盐不给脱粟饭，布褐仅有悬鹑方，偶然得肉思共饱，吾儿苦让不忍违。
ér jī dú shū dào jī chàng, yì suī shén zhuàng qì lì wēi kě lián luò bǐ jiàn jiàn kuài, qí nài shòu miàn wú guāng huī! bù yī rú shēng lì gǔ lì, wán kù shì ér jiē hù féi.
儿饥读书到鸡唱，意虽甚壮气力微；可怜落笔渐健快，其奈瘦面无光辉！布衣儒生例骨立，纨裤市儿皆瓠肥。
wù yán xué gǔ tú zì kùn, wú cáo shě cǐ jiāng ān guī? zuò shī zì kuān yì wèi rǔ, yín bà fǔ jǐ pín xū xī.
勿言学古徒自困，吾曹舍此将安归？作诗自宽亦慰汝，吟罢抚几频歔欷。
