yīn fàng wēng yǐ jiàn nán shī gǎo wèi zèng yǒng tàn zhī yú fù duǎn gē yǐ xiè
因放翁以剑南诗稿为赠咏叹之余赋短歌以谢
bàn shēng sòng gōng liú chuán shī, měi hèn shōu shí duō suǒ yí.
半生诵公流传诗，每恨收拾多所遗。
qǐ zhī èr qiān wǔ bǎi èr shí yǒu sì shǒu, yī dàn jù wèi wú dé zhī.
岂知二千五百二十有四首，一旦俱为吾得之。
cháng sōng jià hè fēng yān lǎo, chūn huā yān rán dòng bì cǎo.
长松驾壑风烟老，春花嫣然动碧草。
zhī jīn zhōng fèn yù bái tóu, sì hǎi dàn tuī yán yǔ hǎo.
祗今忠愤欲白头，四海但推言语好。
yǒu wén rú cǐ hé suǒ yōu, shì jiān wàn shì yuán yōu yōu.
有文如此何所忧，世间万事元悠悠。
jūn bú jiàn lǐ dù qiān zǎi míng bù xiū, qǐ bù shèng bǐ gōng yǔ hóu.
君不见李杜千载名不休，岂不胜彼公与侯。
