yǒng hóng méi huā dé\" hóng\" zì
咏红梅花得“红”字
táo wèi fāng fēi xìng wèi hóng, chōng hán xiān xǐ xiào dōng fēng.
桃未芳菲杏未红，冲寒先喜笑东风。
hún fēi yǔ lǐng chūn nán biàn, xiá gé luó fú mèng wèi tōng.
魂飞庾岭春难辨，霞隔罗浮梦未通。
lǜ è tiān zhuāng róng bǎo jù, gǎo xiān fú zuì kuà cán hóng.
绿萼添妆融宝炬，缟仙扶醉跨残虹。
kàn lái qǐ shì xún cháng sè, nóng dàn yóu tā bīng xuě zhōng.
看来岂是寻常色，浓淡由他冰雪中。
chū zì hóng lóu mèng dì wǔ shí huí.
（出自《红楼梦》第五十回。
）
